دست نوشته ی پر خاطره ای از گذشته هایی دور ... !
پله های آهنی سرد .. سوزش هول انگیز کف پا .. ترس کهنه ی نه چندان دور ِ تاریکی ِ پشت بام ِ خانه ی پدری .. تِق ! گردش سریع چشم ! آرامش موقتی ، فضای نمور و سنگین ِ سرد .. میز ِ بزرگ و سیاه .. آباژور فلزی قرمز و کهنه ی سر به زیر ! با اون سیم بلند و دو تکّه ش .. شاهد و ناظر اولین تکاپوها و دلهره های ناشناخته و غریب ِ بلوغ ِ من .. ولع ِ شهوت آلود غریزه ای نهفته – غریبه ، جستجوگر در لابلای خطوط برگه های جدا شده از سالنامه ی 78 آغشته به بوی تنی محصور در پشت نرده های اولین پنجره ی جوانی ام ! اولین بوسه ی گرم پنهانی در تاریکی پر دلهره ی کوچه ی گِلی ِ شهسوار محل ! دوچرخه کرسی نامه بر ! همپای پرسه های شبانه ، ولگرد کوچه ها .. پرده ی سفید ، درب آهنی .. ترس و دلهره بود یا شهوت سرکش و زود طغیان کرده ی پر دردت در پس ِ سالها اسارت بی چون و چرای سنّت که با فشردن وحشی انگشتانم در نخستین تماس ممنوع ...
- پس کجا رفتی عارف ؟!
با نهیب مادرم از سیاه چاله ی خاطرات بیرون میام ...
- اینجام ، گفتی کجاست ؟ دم ِ پنجره ؟
- آره بردار بیا پایین اتاق سرد شد !
- اومدم ، تو برو تو ...
به سمت پنجره میرم .. پشت بام چوبی و همیشه سرد و تاریک ِ خانه ی پدری .. پنجره رو باز می کنم .. هوای سرد و نمناک به صورتم می خوره ، چشمهام رو می بندم و یه نفس عمیق می کشم .. لرزه ای به تنم می افته .. شهری خاموش و خفته در زیر صدای غم بار و یأس آلود باران .. انعکاس آشنای نور ِ تیر چراغ برق بر آسفالت خیس خیابان .. باز هم سنگینی فضای شهسوار و هجوم ِ حجم زیاد خاطرات گذشته داره مچاله ام می کنه .. لرزش و سستی زانوهایم رو هنوز با دیدن عابری از دور احساس می کنم .. یه جور دلشوره ، انتظار ، لذت توأم با ترس .. عابری گنگ و ناشناس خودش رو توی بارونی کوچکش قایم کرده و زیر نم نم بارون بدو داره به سمت انتهای خیابون میره .. خیابون کشاورز .. و دیگر هیچ ! ... خونه های آشنا ، نورهای زرد و سفید از پنجره اتاقهای همسایه یادآور تنهایی حزن آلود ِ شب های ِ ...
- چی شد پس ؟ چرا نمیای ؟ داری چکار می کنی ؟
- اومدم ...
یه دور ، دور خودم می چرخم ، خوب به اطراف نگاه می کنم دستم رو روی لمبه میزارم و حرکت می کنم .. چوبهای زیر پام با اون صدای همیشگی شون غژ و غژ می کنند .. به سمت کلید میرم و به نور زرد و ضعیف لامپ خیره میشم ، بغضی تو گلومه .. همه جا تاریک میشه .. از دور به پنجره نگاه می کنم ، نبستمش ! .. و بارون همچنان آروم و پیوسته می باره ... .